Nauczyciele

Interpretacja piosenki

Krzysztof Cwynar – muzyk, kompozytor, poeta, reżyser, piosenkarz z dużym dorobkiem artystycznym.

Zajęcia z interpretacji piosenki rozrywkowej i literackiej to praca nad wydobywaniem indywidualności, tak aby wykonawcy przygotowali utwory wg własnej wrażliwości i możliwości technicznych. Uprawianie sztuki umożliwia osobom niepełnosprawnym odniesienie życiowego sukcesu, zwiększa poczucie wartości, ujawnia uzdolnienia i talenty. Tworzyć może każdy, gdyż każdy nosi w sobie uczucia, emocje, doświadczenia, które może twórczo, w dostępnej mu formie wyrazić. Na zajęciach opracowywane są utwory pisane specjalnie dla podopiecznych (muzyka i tekst) i opracowywane pod kątem muzycznym, dykcyjnym i interpretacyjnym. Dla osób mających największe trudności przygotowywane są specjalne ćwiczenia uruchamiające aparat mowy wg metody Krzysztofa Cwynara, polegającej na komponowaniu i pisaniu utworów wokalnych miłych dla ucha, ale wymagających ćwiczeń emisyjnych oraz specjalnego doboru kolejności spółgłosek i samogłosek, tak układanych w tekstach, aby ułatwiały ich wymówienie, dopasowane do indywidualnych możliwości . Każdy bowiem posiada psychiczną potrzebę wyrażania siebie. U osób niepełnosprawnych wrażliwość na literaturę i muzykę jest równie silna, spontaniczna, emocjonalna, oryginalna, choć często wyrażana na poziomie ich możliwości. (…) Badania i naukowcy dowodzą że: śpiew ma właściwości uzdrawiające. Rozpręża płuca i zwiększa dopływ tlenu do mózgu i całego organizmu. Budzi nas i stymuluje rytmy fizjologiczne, ma związek z inteligencją, kreatywnością, emocjami i pamięcią. Jeśli połączy się melodię z pewną informacją, zwiększa się szanse na jej zapamiętanie (…). Zdarza się, że na skutek silnej motywacji, jaką jest chęć występów przed publicznością, osoby niemówiące zaczynają mówić i komunikować się ze światem zewnętrznym.

Emisja głosu, zajęcia z akompaniatorem

Andrzej Sielski – muzyk, pianista, akompaniator, aranżer z dużym dorobkiem artystycznym.

Ćwiczenia emisyjne mają na celu wykształcenie prawidłowego oddechu, dykcji, a co najważniejsze – pięknie brzmiącego głosu. Podczas zajęć prowadzone są ćwiczenia oddechowe, oddechowo – głosowe (wydłużenie fazy wydechu), ćwiczenia usprawniające motorykę narządów artykulacyjnych: język, wargi, podniebienie, żuchwa, ćwiczenia słuchowe, słuchowo – rytmiczne, praca nad wybrzmiewaniem głosek, prawidłową ich artykulacją, poszerzeniem skali głosu. Dzięki zajęciom z emisji głosu podopieczni zdobywają umiejętność wydobywania, prowadzenia i osadzania głosu oraz wiedzę jak pracować nad wymową i interpretacją. Warsztaty techniki wokalnej pozwalają poznać mapę własnego głosu, procesów w których powstaje oraz jest kształtowany. Uczą uzyskiwać świadomość własnych błędów artykulacyjnych, co ma wpływ na udoskonalenie funkcjonowania w grupie, zdobycie akceptacji i szacunku otoczenia. Uczy czystej i wyrazistej mowy i realizacji dźwięków, a to umacnia poczucie własnej wartości i daje pewność siebie. Dzięki ćwiczeniom emisyjnym łatwiejsze jest opracowanie utworu wokalnego, są one podstawą prawidłowego śpiewania przy oryginalnie brzmiących podkładach muzycznych, nagłośnieniu z mikrofonem oraz we współpracy z akompaniamentem fortepianu.

Podstawy gry na fortepianie

Zdrowy fortepian
Osoby, które potrafią grać na pianinie, mają lepiej rozwinięte obie półkule mózgowe – przekonują fińscy naukowcy. Badania naukowe przeprowadzane przy pomocy rezonansu magnetycznego wykazały, że komunikacja pomiędzy poszczególnymi komorami zachodzi u nich zdecydowanie sprawniej niż u osób, które nie potrafią wcale grać. Ich mózgi są też wyraźnie aktywniejsze. Skąd taka różnica?

Mózg lubi fortepian Gra na fortepianie to zajęcie, w którym zaangażowane są praktycznie wszystkie części mózgu. Osoba grająca na fortepianie musi równocześnie czytać nuty, skupić się na ich wysokości, na ich długości, musi wybrać odpowiedni palec, trafić w odpowiedni klawisz, utrzymywać tempo, pamiętać o tonacji w której aktualnie gra. Wszystko w tym samym momencie. Gra na fortepianie wymaga niezwykłej koncentracji. Umiejętność koncentracji wyćwiczona w trakcie gry na fortepianie ma przełożenie na koncentrację w innych dziedzinach życia. Gra na fortepianie to także przyjemność i miło spędzony czas. Dostarcza ona mózgowi ogrom pozytywnych emocji i doznań. Osoba grająca na instrumencie doświadcza zwiększonego uwolnienia endorfin, hormonów, które są odpowiedzialne za odczucie przyjemności.

Korzyści z nauki gry na fortepianie nie kończą się we wczesnym wieku. Jennifer Bugos pokazała, że skorzystają także osoby starsze rozpoczynające lub kontynuujące naukę gry na instrumencie. W swoim eksperymencie Jenniffer badała wpływ nauki gry na fortepianie na osoby w wieku od 60 do 85 lat. Po upływie 6 miesięcy, osoby, które uczyły się gry na fortepianie odnotowały znaczącą poprawę w funkcjonowaniu mózgu. Pośród korzyści dla osób starszych znalazły się powracająca i lepsza pamięć, polepszona płynność w mowie , szybkość przetwarzania informacji, umiejętność planowania oraz inne umiejętności poznawcze.

Nigdy nie jest za późno. Oprócz czystej przyjemności płynącej z gry na fortepianie samej w sobie, znacząco skorzysta także twój mózg, bez znaczenia w jakim jesteś wieku.

• 

• 

• 

Logopedia

Izabela Frankowska – pedagog terapeuta o specjalności logopedia medialna z logopedią ogólną.

Terapia skierowana jest do osób z zaburzeniami mowy i słuchu. Podczas zajęć prowadzone są ćwiczenia logopedyczne, oddechowe, fonacyjne, artykulacyjne, logorytmiczne, które usprawnianiają motorykę i kinestazję narządów mowy, słuchu fonematycznego, autokontroli słuchowej…

• 

•